-
1 zapał
сущ.• азарт• бойкость• воодушевление• восторг• горячность• жар• жара• живость• задор• зной• пламенность• пыл• рвение• резвость• рьяность• сила• страстность• страсть• упорство• усердие• энтузиазм* * *азарт, воодушевление, горячность, жар, подъём, пыл, рвение, увлечение, усердие, разг. запалbot. wysuszenie roślin od suszy lub wiatru бот. запалwet. dychawica вет. запал (одышка)wet. rozedma płuc вет. запал (эмфизема лёгких)pot. nakrycie, wpadka разг. запалtechn. zapalnik техн. запал* * *♂, Р. \zapału энтузиазм, воодушевление ň; пыл;z \zapałem с энтузиазмом; ostudzić \zapał охладить пыл; ● słomiany \zapał минутное увлечение
+ entuzjazm, ferwor, pasja* * *м, P zapałuэнтузиа́зм, воодушевле́ние n; пылz zapałem — с энтузиа́змом
ostudzić zapał — охлади́ть пыл
Syn: -
2 ostudzić
глаг.• остудить• остужать• остывать• охлаждать• студить• стынуть* * *ostudz|ić\ostudzićę, \ostudzićony сов. остудить, охладить;\ostudzić czyjś zapał остудить чёй-л. пыл* * *ostudzę, ostudzony сов.остуди́ть, охлади́тьostudzić czyjś zapał — остуди́ть че́й-л. пыл
Syn:
См. также в других словарях:
zapał — m IV, D. u, Ms. zapałale; lm M. y «stan wielkiego uniesienia, podniecenia; entuzjazm, pasja» Młodzieńczy, nie słabnący, szlachetny, szczery zapał. Bojowy zapał. Zapał do nauki, do pracy. Budzić zapał. Ochłodzić, ostudzić, zgasić czyjś zapał. Czuć … Słownik języka polskiego
ostudzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ostudzaćam, ostudzaća, ostudzaćają, ostudzaćany {{/stl 8}}– ostudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ostudzaćdzę, ostudzaćdzi, ostudź, ostudzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
woda — 1. Cicha woda «o kimś, kto na pozór jest spokojny, zrównoważony, a potrafi zaskoczyć swoim zachowaniem»: – No, no, nie spodziewałem się – Zdzisio spojrzał na mnie z szacunkiem. – Ale cicha woda ten Jasio... Ja tu się zalewam potem nad lodowatą… … Słownik frazeologiczny
oblać — dk Xb, oblaćleję, oblaćlejesz, oblaćlej, oblaćlał, oblaćlali a. oblaćleli, oblaćlany oblewać ndk I, oblaćam, oblaćasz, oblaćają, oblaćaj, oblaćał, oblaćany 1. «polać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron pokryć płynem» Oblać kartofle sosem.… … Słownik języka polskiego
woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… … Słownik języka polskiego
wylać — dk Xb, wylaćleję, wylaćlejesz, wylaćlej, wylaćlał, wylaćlali a. wylaćleli, wylaćlany wylewać ndk I, wylaćam, wylaćasz, wylaćają, wylaćaj, wylaćał, wylaćany 1. «lejąc usunąć płyn z jakiegoś naczynia, spowodować rozlanie się płynu po czymś» Wylać… … Słownik języka polskiego
zimny — zimnyni, zimnyniejszy «mający niską temperaturę, taki, w którym panuje niska temperatura; wywołujący wrażenie intensywnego chłodu, ziębiący» Lodowato zimny. Zimny wiatr, powiew. Zimna kawa, woda. Zimny pokój, dzień. Zimne ręce, nogi. Zimna kąpiel … Słownik języka polskiego